สาระน่ารู้/ข่าวสารและกิจกรรม

ปัญหา ความชื้นผนังอาคาร ที่เกิดจากการดูดซึมของน้ำใต้ดินขึ้นมาเหนือระดับดิน (Rising damp) เป็นปัญหาหลักของ อาคาร โบราณสถานและอาคารเก่าในกรุงเทพฯ ส่งผลให้เกิดความชำรุดเสียหายต่อโครงสร้างอาคาร งานจิตรกรรมฝาผนัง งานปูนฉาบ งานปูนปั้น ตลอดจนองค์ประกอบตกแต่งทางสถาปัตยกรรม ทั้งภายในและภายนอกอาคาร โดยวิธีแก้ปัญหาความชื้นจากน้ำใต้ดินนั้นมีหลากหลายวิธีทั้งวิธีการระบายความชื้นแบบธรรมชาติและวิธีการหยุดหรือ ลดการดูดซึมของน้ำด้วยวัสดุทางเคมีหรือวัสดุที่ทนทานต่อความชื้น ชนิดต่างๆ ทั้งนี้การจะเลือกใช้วิธีใดในการแก้ปัญหาก็ขึ้นกับสาเหตุระดับความเสียหาย ข้อจำกัดในการทำงานและงบประมาณที่มีวิธีการ "ตัดความชื้นอาคาร" หมายถึงการติดตั้งวัสดุที่ทนทานต่อความชื้นเข้าไปคั่นตลอดแนวความหนาของผนังก่ออิฐ เพื่อหยุดการซึมของน้ำให้จบอยู่ใต้แนวตัดนั้น

ปัจจุบันวิธีการหนึ่งที่นิยมมากพอสมควรในการตัดความชื้นอาคาร คือ การตัดความชื้นผนังอาคารด้วยเคมีภัณฑ์ที่เรียกว่า "คอนกรีตอีพ็อกซี่เรซิ่น" ที่มีคุณสมบัติรับแรงได้ดีและป้องกันความชื้นหรือน้ำซึมผ่าน โดยมีวิธีการ ตัดความชื้นอาคาร เริ่มจากการใช้สว่านไฟฟ้าเจาะรูทะลุผนังก่ออิฐตามแนวนอนหรือแนวตั้ง ความหนาราว 3 ซม. จากนั้นติดตั้งไม้แบบประกับทั้งสองฝั่งและเทกรอกคอนกรีตอีพ็อกซี่เรซิ่นซึ่งเป็นสารผสมเหลวเข้าไปจนเต็มช่องว่าง และทิ้งไว้จนแข็งตัวจึงถอดแบบออก โดยการเจาะผนังนี้จะต้องทำสลับกันเป็นช่วงๆ ยาวช่วงละไม่เกิน 40-50 ซม.เพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบต่อการถ่ายน้ำหนักของผนังอิฐเดิม ข้อสำคัญของวิธีการ ตัดความชื้นอาคาร แบบนี้คือต้องฉาบผิวผนังให้เสร็จก่อนการเจาะทั้งสองฝั่งเพื่อให้เคมีภัณฑ์ไหลออกมาจนเสมอผิวปูนฉาบเพื่อป้องกันความชื้นไม่ให้วิ่งผ่านขึ้นไปตอนบนได้ทั้งนี้เมื่อถอดไม้แบบแล้วจึงใช้เครื่องเจียรตัดแต่งคอนกรีตอีพ็อกซี่เรซิ่นที่ล้นออกมาทิ้งไปจนเสมอกับผิวปูนฉาบให้เรียบร้อย